دیدراه شماره ۱
ایران در آستانه مواجهه با بحران پیری جمعیت
محمدحسین بانکی پور: رییس کمیسیون طرح جوانی جمعیت و خانواده مجلس شورای اسلامی

کشورمان در حالی به سمت سالمندی پیش میرود که سایر کشورهای منطقه به سمت جوانی پیش میروند، به طور حتم افزایش سالمندی جامعه با پدیدههایی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سلامتی، خانوادگی و علمی همراه خواهد بود و مشکلات کشور را بیش از پیش خواهد کرد. در صورت قرار گرفتن کشور در چاله جمعیتی، تا ۱۵۰ سال امکان خارج شدن از آن وجود ندارد در حال حاضر کشورمان با توجه به نیروی جوان و مولد در زمان پنجره جمعیتی که مدت آن ۱۵ سال است، قرار گرفته که از این زمان هشت سال آن گذشته و تنها هفت سال دیگر باقی مانده است.
مقام معظم رهبری به صورت مستمر نسبت به موضوع جمعیت و ارائه راهکارهای مناسب در این زمینه تاکید دارند، موضوع بحران جمعیت با هیچ بحرانی قابل مقایسه نیست، بنابراین لازم است که این موضوع به صورت جدی به ویژه در حوزه بهداشت مورد توجه قرار گیرد. بحران کرونا به دلیل ملموس بودن شرایط، موجب شد که مردم همکاری موثری با حوزه بهداشت و درمان داشته باشند و حتی در مواردی مهمترین و ضروریترین برنامهها برای حفظ سلامت مردم تعطیل شد، این در حالی است که موضوع بحران جمعیت برای عموم جامعه ملموس نیست و باید نگاه صیانت از جمعیت در میان فرهیختگان، دانشجویان، اساتید و افراد صاحب نظر ایجاد شود تا بتوان به شکل هدفمند و برنامه ریزی شده در این زمینه فعالیت کرد.در هشت سال گذشته کشورمان در بهترین و طلاییترین شرایط در حوزه باروری قرار گرفته بود و این در حالی است که در این مدت ۳۰ درصد نرخ باروری و ۴۰ درصد نرخ ازدواج کاهش یافت،باید در فرصت هفت ساله باقی مانده، سالانه یک درصد نرخ جمعیت افزایش یابد تا بتوان با نرخ رشد ۲.۵ درصدی سالانه جمعیت، کشورمان را از مواجهه با بحران جمیعیتی نجات دهیم.
در صورت قرار گرفتن کشور در چاله جمعیتی تا ۱۵۰ سال امکان خارج شدن از آن وجود ندارد. در حال حاضر کشور ما با توجه به نیروی جوان و مولد در زمان پنجره جمعیتی که مدت آن ۱۵ سال است، قرار گرفته که از این زمان ۸ سال آن گذشته و تنها ۷ سال دیگر باقی مانده است.
باید در فرصت ۷ ساله باقی مانده، سالانه یک درصد نرخ جمعیت افزایش یابد تا بتوان با نرخ رشد ۲.۵ درصدی سالانه جمعیت، کشور را از مواجهه با بحران جمعیتی نجات دهیم.
سخنرانی: خبرگزاری صدا و سیما ، 17/2/ 1401
منبع: دیدراه شماره 1- دفتر مطالعات فرهنگی جهاد دانشگاهی
نظر شما :